Mahalli Ağız ve Şive

Mahalli şive ağırlıklı olarak konuşmada önemini ortaya çıkarır.Yuvarlayarak konuşma yaygındır. Yaşlılar ve orta yaş grubunun şivesi ile yeni neslin şivesi arasında dışarıyla iletişimin artması, ortaöğretim kurumlarından yararlananların sayılarının yükselmesiyle kısmen değişiklik yaşanmaktadır.

Yörüklere ait halâ köyümüzde söylenen ata sözlerinden örnek verecek olursak:

Yörüğün evini bir katır taşır, keyfini kırk katır taşıyamaz.

Arıyla uçarsan olur, kuzuyla göçersen olur.

Yörüğün gocayanına kuzu güttürürler, manavın gocayanına çocuk eğlettirirler.

Geliyom, gidiyom gibi kısaltmalar ile, gadın gızım, gadın bölem gibi k harflerini yumuşatan g harfini yerine kullanma ile Türkçe harf grubunda bulunmayan ve şahsen eksikliğini hissettiğim –ng ye benzeyen çang (küçük baş hayvanlara takılan ve değişik sesleri ortasındaki dille çarparak çıkmasına yarayan ÇAN, tarla sınır taşları olan ANG yada AN (nazal n) şeklinde şivede değişiklikler bulunmaktadır. Bazı genizden konuşmalar ile ünsüz harflerin daha sert söylenmesi durumu da vardır.
Hala’ya bibi, teyze oğluna böle, ağbiye aga,kuzene yiyen, teyzeye deze, amcaya emmi, babaya buba, büyükanneye ebe, kendinden büyük bayanlara ve dayı karısı olan yengeye gelinbacı denilmektedir. İsimlerde de değişiklikler bulunmaktadır. Ramazan’a Iramazan yada Irık, Muharrem’e Mârem, İbrahim’e İrbeğem, Ömer’e Omar, İsa’ya Ese, Mevlüt’e Mevlit, Ayşe’ye Aşa, Zehra’ya Zere gibi.
Sık kullanılan erkek isimleri:Musa, Mehmet,Ramazan,Recep,Hüseyin,Kadir,Ali,Hasan,Osman... vb.
Sık kullanılan bayan isimleri: Dudu, Satı, Elif, Fatma, Ayşe, Bahar